Babasız Dünya Kupası

Seni kaybettiğimizden bu yana altı ay geçmiş. Hala ara ara yüreğime saplanan sızı bana büyük acı veriyor. Bugün ilk kez ismini mezar taşında gördüğümde o acının tekrar iliklerime kadar işlediğini hissettim. Yine inanmak istemedim, yine sana yediremedim, yine sana yakıştıramadım.

Sensiz ilk Dünya Kupası babacığım. Sensiz futbol keyfim hep eksik kalacak. Hayattaki duruşum gibi.

Seni çok seviyorum ve özlüyorum. Mekanın cennet olsun... Bu şiiri senin için yazmıştım, umarım beğenirsin...

"BABANDAN KALAN...

Babandan sana kalan
Ne mal ne mülk, ne kaş ne göz
Ömür boyu garantilidir
Tuttuğun takım
Her zaman seninle kalacak tek şeydir...

Hayat ya bu
Gün gelir
Eşinden boşarsın
Evini satarsın
İşinden çıkarsın
Takımından ise ömür boyu
Ayrılamazsın...

Babandan sana kalan
Hemen herşey beyhudedir
Önce takımın gelir
Çünkü takımın
Tıpkı baban gibi
Ebediyete yükselmiş ve
Ölümsüzleşmiştir...

Boynuna atkını atarsın
Stadın yolunu tutarsın
En coşkulu tezahüratın ortasında
Boğazına bir şey düğümlenir
Babanı hatırlarsın...

Babandan sana kalan
En güzel şey
Tuttuğun takımdır
Ondan ayrılamazsın..."